غزل : شیرینی لب های تو، در مزه ی گیلاس نیست.

شیرینی لب های تو، در مزه ی گیلاس نیست.

عطر خمار انگیز تو، در بوته های یاس نیست.

 *

شاخه گل سرخ لبت، خون از دل ما می خورد

برقی که چشمت می زند، در بوته های یاس نیست.

 *

فصل درو یعنی که تو، از این خیابان بگذری

زوری که دارد مژه ات، در بازوی هر داس نیست.

* 

چنان تان می خواستم

چنین تان می بینم:

که زرتشتی را 

بر سر دو راهی

بودایی را

در آستانه ی بتخانه ای

به پاسداشت خدایان!

دشنام

تا رویش لاله ها

با نیلوفر ها پای می کوبم.

تا باد ناگزیری از باغ بگذرد،

صد بار یا هزار

از دریافت آهنگ های خود بهره برده ام.

روزی که در برابر سرنوشت و مرگ

زانو زده ام

شعر نیمایی : سالگرد عدم خوشبختی

سیل رخوت آمد

همه جا را پر کرد!

آه! ای دسته ی زاغان دوزیست! 

بی خبر از قفس نامرئی

ای که هر قدر به نابودی تان افزودند

بیشتر حس سعادت کردید!