چنان تان می خواستم

چنین تان می بینم:

که زرتشتی را 

بر سر دو راهی

بودایی را

در آستانه ی بتخانه ای

به پاسداشت خدایان!

دشنام

تا رویش لاله ها

با نیلوفر ها پای می کوبم.

تا باد ناگزیری از باغ بگذرد،

صد بار یا هزار

از دریافت آهنگ های خود بهره برده ام.

روزی که در برابر سرنوشت و مرگ

زانو زده ام