شعر نیمایی : مانده تا من بشوم! - اثر بهرام بهرامی حصاری
سه شنبه, ۳ مهر ۱۴۰۳، ۰۵:۲۳ ق.ظ
پشت کوهستان ها
من به دنبال خودم می گردم!
کاش می شد که چنان باشم
که لب چشمه ی آب
می توانستم که خودم را بخورم!
✔
کاش هر جا که نگاهم می رفت
خودم را می دید!
✔
مانده تا من بشوم!
مانده تا اینهمه آهو و درخت
مانده تا آب و سراشیبی و آن درّه ی روشن بشوم!
✔
جای همبازی سنجاب شدن!
شده ام تسمه ی بازیچه ی چرخ جادو!
بین دنیای پر از آهن و برج و بارو!
شده ام مهره ی شطرنج بقا:
راه انداخته باز اینهمه غم اسب حریف
نوبت من شده! باید بروم
باز در ظلمت یک فکر فرو!
